Hiv symptomen ontstaan pas nadat de hiv infectie twee tot zes weken tevoren heeft plaatsgevonden. Gedurende die incubatietijd heeft het virus de gelegenheid gehad zich sterk en snel te vermenigvuldigen. Het afweersysteem begint met aanmaken van antilichamen ten einde het hiv virus te vernietigen, meestal met griepachtige symptomen als gevolg. In sommige gevallen daarentegen lijken het meningitis- verschijnselen of pfeiffersymptomen, maar er kunnen ook mengvormen voorkomen evenals opgezwollen lymfeknopen op meerdere plaatsen, die langdurig of blijvend zijn. Daarnaast kan ook huiduitslag optreden, die lijkt op de geslachtsziekte syfilis.
De hiv symptomen hebben de neiging een of meerdere weken aan te houden om dan als vanzelf weer te verdwijnen en jarenlang niet terug te komen. De symptomen die na verloop van tijd de kop opsteken zijn erg divers en variëren per persoon. Ze kunnen zich voordoen als een niet verklaarbare vermoeidheid en algeheel zwak voelen; een langer dan drie dagen durende hoge koortsaanval; onverklaarbare perioden met diarree; gewichtsverlies ondanks een normale eetlust; nachtzweten; weken achtereen vocht ophoesten; gezwollen lymfeklieren; een witte uitslag in de mond; witte afscheiding uit anus of vagina en vaker voorkomende vaginale infecties.
De symptomen kunnen mild of heftig zijn en ze kunnen in combinatie met elkaar en in hun soort net zo goed voorkomen als symptomen van talloze andere ziekte-beelden. Heel vaak wordt die veelheid aan symptomen veroorzaakt door angst of stress, depressie of spanning. Het hiv virus breekt het lichamelijk immuunsysteem af en wordt aids genoemd als het telkens weer tot infecties leidt.