Over discipline, disciplinaire maatregelen en een disciplinaire opvoeding bestaan veel misverstanden. De meeste mensen zijn voor een min of meer vrije opvoeding waarbij het kind in zijn of haar waarde wordt gelaten, een eigen mening mag hebben en de kans krijgt zich te verdedigen. Hierbij worden grenzen en regels echter niet uit het oog verloren. Bij discipline is het in feite niet veel anders, je kunt een kind liefdevol grootbrengen met een disciplinaire opvoeding. Discipline betekend kennis, een disciplinaire opvoeding betekend een opvoeding waarbij je het kind alle kennis bijbrengt die het nodig heeft. Discipline betekend ook regels, om de kennis goed over te dragen moet het kind zich aan de gestelde regels houden.
De grootste misverstanden over discipline zijn de eigen visioenen die we bij het woord krijgen. We zien kinderen die braaf aan tafel eten en zonder iets te zeggen hun bordje leeg eten. We zien kinderen die zich constant gedragen en op alles ja en amen knikken omdat ze anders stevig gestraft worden. We zien de kinderen in het gelid staan en bijna salueren en ja mevrouw of nee meneer zeggen tegen hun eigen ouders. Dit beeld is vervormd als het over discipline bij opvoeding gaat. De kinderen hebben duidelijke regels, nee is nee. Er wordt niet gevraagd of ze nu eindelijk naar bed willen gaan, alleen bedtijd is voldoende. De kinderen weten wat ze aan hun ouders hebben, en andersom. Discipline is eigenlijk op elkaar kunnen vertrouwen, en bouwen. De regels veranderen niet.