Het weigeren van medicijnen lopen veel ouders tegenaan met kleine kinderen, maar ook ouderen die soms niet bewust weigeren maar hun medicijnen gewoon vergeten. Ook kan iemand er zelf voor kiezen om medicijnen te weigeren als men terminaal is. Daarnaast is er nog een groep patiënten die om psychische redenen medicijnen nodig hebben en weigeren deze in te nemen omdat het hun gevoelsleven beïnvloedt of omdat men denkt genezen te zijn. In alle gevallen moet als eerste de ernst ingeschat worden van de weigering om medicijnen te nemen. Wat zijn de gevolgen voor de patiënt zelf, diens omgeving en onschuldige buitenstaanders bij met name medicijnen om psychische redenen.
Een verplichting om medicijnen te nemen kennen we alleen onder rechterlijke macht. Kinderen en ouderen die medicijnen vergeten houden we onder toezicht. De verantwoording voor het nemen van de medicijnen ligt bij degene die de verzorging op zich neemt. Het nemen van de medicijnen kan gecamoufleerd worden in een drankje of bijvoorbeeld een toetje. Iemand die terminaal ziek is mag medicijnen weigeren in de eigen omgeving. In het ziekenhuis is men verplicht te doen wat men kan om het resterende leven zo aangenaam mogelijk te maken, daar horen medicijnen bij. Bij weigering wordt meestal een infuus aangelegd. Men mag wel aangeven dat men niet gereanimeerd of kunstmatig in leven gehouden wil worden. Neem bij weigering van medicijnen altijd contact op met de behandelend arts. Soms mag men de medicijnen staken maar soms moet er ook een andere oplossing gevonden worden.