De schildklier regelt de stofwisseling in het lichaam door middel van schildklierhormonen. Als er teveel hormonen worden aangemaakt ontstaat een te snel werkende stofwisseling. In de meeste gevallen is de oorzaak van de te snel werkende schildklier een ontsteking. Ook bepaalde ziektes zoals struma en de ziekte van Graves kunnen een teveel aan schildklierhormonen veroorzaken.
Bij een teveel aan schildklierhormonen wordt de stofwisseling opgejaagd, de spijsvertering kan de snelheid van het verwerken en verspreiden niet meer bijhouden waardoor goede voedingsstoffen te snel of te weinig op de daarvoor bestemde plaatsen in het lichaam komen. Door de snelle spijsvertering ontstaan er veel klachten, het lichaam komt vitaminen en mineralen tekort, er is te weinig energie en nieuwe cellen kunnen niet aangemaakt worden.
Een van de meest herkenbare gevolgen van een te snelle spijsvertering is het gewichtsverlies terwijl men kan eten wat men wil. Door de snelle afbraak en het tekort aan bouwstoffen en energie is men vermoeid, kortademig en er ontstaat spierzwakte. Door de snelheid van de spijsvertering wordt een druk op het hele lichaam gelegd en er kunnen klachten ontstaan als snelle of onregelmatige hartkloppingen, men kan gaan trillen wat vooral zichtbaar is aan de handen. Ook de thermostaat van de schildklier is verstoord waardoor het lichaam de warmte niet meer goed kan regelen. Een warme vochtige huid en zweten zijn hier de symptomen. In een verder gevorderd stadium kan men buiten de diarree ook gaan overgeven. Het gevaar bestaat dat men uiteindelijk in een coma zal vallen.