Alle ouders komen voor het moment te staan dat het kindje pap mag gaan eten. Je kijkt naar dit moment uit als ouders omdat het de eerste mijlpaal in het leven van het kindje is. Maar dan begint de ellende, het kind weigert pap te eten. Het wordt een kliederboel met een huilend en proestend kind dat met gebalde vuistjes en trappelende voetjes de vreemde substantie met het tongetje weer naar buiten duwt. Het kindje wordt boos en ongeduldig, jij vooral wanhopig en nerveus. Pap is voor een kind een heel vreemde gewaarwording, dus pap weigeren is in eerste instantie heel normaal. Het kind heeft even tijd nodig.
Nog moeilijker hebben ouders waarbij het kindje alleen nog maar borstvoeding heeft gehad. Het kindje moet niet alleen wennen aan pap maar ook aan drinken uit een fles. Als ouders zijnde moet je rustig blijven en telkens opnieuw proberen, ook bij een baby geldt dat de aanhouder wint. Wacht met de eerste pap tot het kindje zichzelf meldt en honger heeft dat maakt de start gemakkelijker. Lukt het niet met de fles dan kun je een paar lepeltjes proberen. Doe dit voor elke voeding zodat het kindje aan de smaak en andere structuur kan wennen. Al spuugt het kindje de pap in eerste instantie terug er blijft altijd wat achter in de mond en op de lipjes. Merk je dat het kind niet meer zonder meer pap weigert dan kun je beginnen met een fles of pap van een bordje.