Iedereen die pubers heeft kent de lichtgeraaktheid van de jongeren in het begin van de pubertijd. Je hebt het gevoel dat je niets goed kunt doen of zeggen. De jongere kan opeens ontzettend kwaad worden of diep verdriet krijgen. Waar komt die lichtgeraaktheid bij pubers vandaan en moet je alles maar accepteren omdat ze nu eenmaal in de pubertijd zitten. Alles accepteren hoeft niet, zeker niet als de rest van het gezin onder het gedrag lijdt. De grenzen wat verleggen kan nu wel, het kind wordt tenslotte wat ouder en heeft vooral in de pubertijd begrip nodig.
De lichtgeraaktheid wordt voornamelijk veroorzaakt door veranderende hormonen. De puber staat aan het begin van de volwassenheid en gaat door alle veranderingen heen die daar bij horen. De gevoelens worden anders, het lichaam wordt anders. Ingrijpende gebeurtenissen zijn de seksuele gevoelens en bij jongens uitingen en bij de meisjes de eerste menstruatie. Je kunt je als puber schamen voor de dingen die gebeuren. Je moet wennen aan een hele andere ik als puber. Je voelt je met name thuis vaak onbegrepen, hebt het gevoel dat je nog altijd gezien en behandelt wordt als een kind. Vooral in het begin van de puberteit zou je af en toe weer terug willen, je wil dat kind zijn dat op schoot kruipt en troost zoekt of wegschuilt. Je weet niet wat je met alle gevoelens aan moet die op je afkomen en reageert lichtgeraakt omdat je nog geen antwoord hebt op alle vragen.