De gele vlek (macula lutea) is een gedeelte aan de achterzijde van het netvlies waar zich enkel kegeltjes in de lichtgevoelige laag bevinden. Kegeltjes zijn de zintuigcellen waarmee men in staat is kleuren waar te nemen. Met de gele vlek neemt men het centrale deel van het gezichtsveld waar, dat gedeelte, waar men de blik op heeft gericht.
Gelevlekdegeneratie is een oogaandoening waardoor de gezichtsscherpte zal afnemen (macula degeneratie). Het netvlies is een transparant, rood gekleurd vlies dat een groot deel van de binnenkant van de achterzijde van de oogbol bekleedt. Het netvlies ontvangt het beeld van de werkelijkheid en zet dit vervolgens in elektrische signalen om, welke naar de hersenen gezonden worden. Slechts met een gering deel van het netvlies wordt echter scherp gezien; dit deel wordt de gele vlek genoemd.
Diabetes, hoge bloeddruk, nieraandoeningen en bloedziekten kunnen een aandoening van het netvlies tot gevolg hebben. Gelevlekdegeneratie wil zeggen dat in de gele vlek een achteruitgang in het functioneren ontstaat. Daardoor wordt de gezichtsscherpte minder en zal het vermogen om in het donker te kunnen zien afnemen.
Een trage achteruitgang van het netvlies treedt met name op bij patiënten met vaatafwijkingen en/of diabetes. Diabetes is in de westerse wereld overigens de meest voorkomende oorzaak van blindheid. Bij leeftijdsgebonden gelevlekdegeneratie worden twee vormen van elkaar onderscheiden: een droge en een natte vorm. De meest voorkomende vorm is echter de droge vorm. Bij deze vorm gaat het gezichtsvermogen geleidelijk achteruit. De natte vorm is agressiever. Het gezichtsvermogen loopt daarbij snel terug.