Een chalazion (afkomstig van het Griekse woord voor hagel) is een chronische, granulomateuze ontsteking van een kliertje dat zich in het ooglid bevindt, de zogenaamde klier van Meibom. Chalazion ontstaat doordat de afvoergang van deze klier af is gesloten. Het is in een heleboel gevallen een complicatie van een acute infectie van een kliertje van Meibom, een hordeolum internum, dat niet verward mag worden met een hordeolum externum, dat eveneens bekend staat als een strontje. Behalve aan een hordeolum internum moet men differentiaaldiagnostisch eveneens denken aan een carcinoom van een kliertje van Meibom.
In tegenstelling tot bij een strontje, waarbij er sprake is van een rood knobbeltje dat pijnlijk is, is een chalazion juist een pijnloze zwelling net onder of boven de rand van het ooglid. De huid over de kleine tumor kan men verschuiven. De klassiekere verschijnselen die men zou koppelen aan een ontsteking ontbreken in de meeste gevallen. Door het ooglid om te klappen kan een (oog)arts zien of er bij een patiënt sprake is van een chalazion dan wel van een strontje. De kleine tumor van een chalazion is aan de conjunctivale kant van het ooglid immers meestal duidelijk te zien.
Door de druk welke het chalazion op het hoornvlies (cornea) uitoefent, voornamelijk zodra het zich in het bovenste ooglid bevindt, kan een optische afwijking (astigmatisme) ontstaan waardoor de patiënt slechter zal gaan zien. De behandeling van een chalazion bestaat uit het, onder plaatselijke verdoving, insnijden van het ooglid. Hierna kian er dan een zorgvuldige curettage plaatsvinden.