Luieruitslag is een aandoening welke bij baby’s en jonge kinderen voorkomt. Het ontstaat met name in plooien van de huid, zoals bijvoorbeeld in de bilplooi en in de liezen. Vocht (in de meeste gevallen betreft het hier urine) dat op de huid in heeft gewerkt is de meest belangrijke factor bij het ontstaan van de aandoening. Op het moment dat men in plaats van katoenen luiers zogenaamde wegwerpluiers gebruikt dan treedt luieruitslag aanzienlijk minder vaak op. Bijkomend heeft men vaak te maken met een infectie met gist-cellen en dan met name candida albicans (de aandoening wordt dan als candidiasis aangeduid).
Luieruitslag kenmerkt zich door een vurige roodheid van de huid in huidplooien van het luiergebied, in de meeste gevallen met een tamelijk abrupte overgang van de aangedane huid naar de gewone huid. De aangedane huid is meestal wat nattig en erosief. Deze doet dan ook denken aan een huid waarop een schaafwond zit.
Als behandeling van luieruitslag dient men de huid tegen vocht te beschermen. Dit kan men doen door vaker de luier te verwisselen dan normaal het geval zou zijn. Op het moment dat men bij iedere verschoning zinkzalf aanbrengt is dit in een groot deel van alle gevallen genoeg. In bepaalde situaties kan men eveneens een crème met een antischimmelmiddel gebruiken om de luieruitslag te lijf te gaan. Wel wordt aangeraden dit slechts te doen op de momenten dat de luieruitslag in hevige mate aanwezig is en moeilijk wil genezen of wanneer dit te lang dreigt te duren.