Voor iedereen slaat er een moment aan dat er geen levenslust meer is of men geen levenskracht meer heeft. Natuurlijk kan men ook doodgaan bij ongevallen of afwijkingen.
Doodgaan is een proces dat iedereen ondergaat, maar dat wil niet zeggen dat dit niet ingrijpend is. Doodgaan heeft eigenlijk twee kanten. De kant waarbij men denkt aan hoe deze persoon is, wat hij of zij gedaan heeft en waar men diegene van kent, maar ook de kant van de natuur, want tenslotte zijn we allemaal creaturen die geboren worden, leven en sterven.
Allereerst de kant waarbij men afscheid neemt van de persoon. De persoon die vaak veel betekent in een leven. Men gaat nu doorhebben dat die persoon er niet meer is en dat deze persoon ook nooit meer iets kan betekenen. Gelukkig komt er op een gegeven moment een tijd dat men het accepteert, maar dat kan erg lang duren. Een persoon wordt weggevaagd uit een leven en betekent vaak veel. Vooral het idee dat diegene nooit meer terugkomt en dat men niks meer kan vragen of vertellen is heel erg vervelend. Afscheid nemen van dierbare en minder dierbaren doet pijn, heel veel pijn.
Naast de aspecten die een rol spelen bij de dood van een persoon zijn er ook punten die komen vanaf de natuur. Men heeft namelijk geen eindig leven en zal ook sterven. Dit is van tevoren bekend dat mensen dood kunnen gaan. Men heeft hierover niks te zeggen, misschien wordt het vertraagd, maar voorkomen kan niet.