Men kent het wel. Kleine baby’s die zich niet kunnen inhouden en de verleiding niet kunnen weerstaan om iets te laten vallen of weggooien. Hierbij zien ze dit als een spelletje.
Kleine baby’s gooien wel eens met dingetjes of laten ze vallen. Hierbij is het voor de ouders of verzorgers meestal een vermoeiende taak, want ja, iedere keer als er een voorwerp op de grond verdwijnt dan moet het toch opgeraapt worden. Wat dan het leuke is aan baby’s: ze houden er niet meer mee op. Heerlijk lang kunnen ze zich op dezelfde manier vermaken. Iedere keer weer laten ze het vallen en papa, mama of een van de andere favorieten is de klos om te buigen en het op te rapen. Tot wel de tiende keer blijft het lachwekkend en hij of zij zal het dan ook elke keer weer uitschateren van het lachen.
Zowel bij het weggooien van dingen als het laten vallen. De opzet is elke keer hetzelfde en dit kan even zo doorgaan. Zeker wanneer deze kleine rekels de smaak te pakken hebben en hierbij bezig blijven. Het voordeel hiervan is dat de verzorgers in ieder geval genoeg beweging krijgen en dat de baby zich vermaakt, maar wanneer er een beginnende kogelstoter bij zit is het aan te raden om op te passen voor de breekbare dingen in huis.
Dit gedrag is volledig normaal, ook al is het vermoeiend, en de baby’s vinden het prachtig en wat is er nou leuker dan zo’n leuke schaterende baby?