Nieuwsgierigheid bij kinderen is anders als bij volwassenen, dit komt omdat de volwassenen meestal wel de nieuwsgierigheid onder controle kunnen houden door bijvoorbeeld te zeggen “ik hoor het nog wel” of “ik zie het nog wel een keer”. Bij kinderen is dit echter niet zo, ze kunnen zich op een of andere manier niet bedwingen en willen ter plekke iets weten of zien. Denk maar aan de December maanden, als je kind nieuwsgierig is aangelegd zoekt je kind het hele huis af om iets te vinden. Ook als je tegen je kind zegt dat jullie volgende week ergens naar toe gaan en het een verrassing is, dan wil het kind het dit zo graag weten dat hij of zij er niet van kan slapen.
Zo een nieuwsgierigheid speelt natuurlijk erger op een jongere leeftijd. Nieuwsgierigheid zit in de genen en kan over worden gebracht van ouder op kind. Nieuwsgierigheid kun je natuurlijk ook opwekken, er is altijd wel iets wat iemand graag wil weten of zien. Voor deze nieuwsgierigheid hoef je echt geen kind te zijn. Denk maar aan een serie die je volgt, je bent altijd nieuwsgierig wat er de volgende keer gaat gebeuren. Producenten trekken door een spannend open einde telkens opnieuw hun kijkers. Bij kinderen kan een paar dagen voor het gevoel heel lang duren. Je kunt beter een verrassing vlak van te voren vertellen of het kind als het wat groter is een kalender laten maken waarop het de dagen naar de gebeurtenis kan afstrepen.