De achterhoofdskwabben, die eveneens de occipitale kwabben worden genoemd, zijn de delen van de hersenen welke verantwoordelijk zijn voor de verwerking van visuele informatie bij zoogdieren en dus ook bij de mens. De achterhoofdkwabben zijn van alle hersenkwabben het meest klein en het meest ver naar achteren in de hersenen gelegen.
Op het moment dat de informatie, die binnen is gekomen door middel van de ogen, verwerkt is dan is er betekenis aan deze informatie gegeven door de perceptuele cellen in de hersenen. Het geven van een betekenis is een interpretatie van de externe wereld in plaats van een kopie ervan. Op die manier wordt een beoordeling van alles dat waar wordt genomen gemaakt. Dit kan bijvoorbeeld een visuele stimulus zijn welke uit wordt gevoerd door gespecialiseerde cellen in de achterhoofdskwabben in de hersenen, welke de kenmerken van zo’n visuele prikkel detecteren op aspecten als lichtval, kleur, lengte en contouren.
Zodra er een beschadiging van de achterhoofdskwab zal optreden dan kan dat gevolgen hebben voor het zicht. De achterhoofdskwab bevat namelijk het meest belangrijke centrum voor de verwerking van visuele informatie. Zodra de achterhoofdskwab dus aan beide zijden beschadigd is dan ontstaat er zogenaamde corticale blindheid. Patiënten met zo’n aandoening kunnen niet zien, hoewel de ogen zelf wel normaal werken. Bepaalde patiënten zijn zich er niet eens van bewust dat zij niet kunnen zien. Een beschadiging van het voorste deel van de achterhoofdskwab kan het vermogen om bekende objecten en gezichten te herkennen en te interpreteren wat men ziet aantasten.