Er is sprake van een aandacht tekort stoornis op het moment dat er sprake is van een stoornis op het gebied van aandacht en concentratie. Dit in tegenstelling tot in het verleden, toen werd een aandacht tekort stoornis vaak omschreven als een stoornis waarbij er sprake was van hyperactiviteit. Wetenschappelijk onderzoek heeft uitgewezen dat de aandoening bij 4 tot 6 procent van alle kinderen voorkomt. Hierbij dient wel op te worden gemerkt dat de aandacht tekort stoornis bij jongens circa tien keer vaker waar wordt genomen dan bij meisjes.
Tot de meest belangrijke oorzaken van een aandacht tekort stoornis worden factoren gerekend zoals: letsel aan de schedel, het lijden aan epilepsie, een stoornis in de ontwikkeling van de hersenen, ontstekingsverschijnselen zoals bijvoorbeeld bij meningitis en encefalitis en zelfs wordt er als veroorzaker weleens vergiftiging genoemd. Met andere woorden: er zijn een heleboel factoren die een aandacht tekort stoornis tot gevolg kunnen hebben. De stoornis kan dan ook zowel reeds voor de geboorte van het kind als in de loop van diens leven ontstaan of verder ontwikkelen.
Om een aandacht tekort stoornis te kunnen behandelen zijn er een aantal verschillende methoden bruikbaar zoals bijvoorbeeld het gebruik van specifieke medicatie, al dan niet, in combinatie met cognitieve, pedagogische en psychomotorische methoden van behandeling. Vaak wordt er voor een combinatie van behandelingen gekozen die aansluiten bij de specifieke symptomen die bij een bepaald kind waar worden genomen. Ieder kind met een aandacht tekort stoornis kan dus een totaal andere methode van behandeling hebben.