Dat een huwelijksviering bedoeld is om twee mensen de gelegenheid te bieden om elkaar het ja-woord te geven in het bijzijn van een priester of diaken en een tweetal getuigen is duidelijk maar wat de betekenis is van een huwelijksviering en wat er voor nodig is weet lang niet iedereen. Zo dient het bruidspaar beide gedoopte gelovigen te zijn en het huwelijk in vrijheid te sluiten. Met andere woorden: men handelt niet onder dwang of is niet belet door een natuurwet of een wet van de kerk.
Het huwelijk wordt gezegend door de kracht van God. Door middel van een gebed wordt genade voor de beide huwelijkspartners afgesmeekt bij de heilige Geest. In de regel; wordt een huwelijk in een Eucharistieviering gevierd omdat dit het sacrament bij uitstek is om een eenheid uit te kunnen drukken. Dit verklaart tevens waarom men in de katholieke kerk vrij omzichtig is om een huwelijk tussen een katholiek en een andere christen te sluiten. De eenheid van de Eucharistie is dan immers niet meer van toepassing. Het ontstane gezin loopt dan een motgelijk gevaar om niet te kunnen leven in een diepe kerkelijke eenheid.
Een huwelijk met iemand die niet gelovig is, is in geen geval een sacrament omdat er geen sprake is van twee gedoopten. Wel kan de kerk vaststellen dat een katholiek en een niet gelovige wettig in de kerk trouwen waardoor er pas een geldig sacrament zal zijn op het moment dat de ongelovige partner zich heeft laten dopen.
In de huwelijksviering zullen bijbelteksten en liederen ten gehore worden gebracht om de viering wat op te luisteren. Hierin kunnen de beide huwelijkspartners in samenspraak met de priester of diaken bepalen welke zij zullen gebruiken. Zo kan een huwelijksviering een persoonlijk tintje krijgen en aangepast worden aan de wens van het bruidspaar.