Wanneer er wordt gesproken over een verzakking bij een vrouw dan wordt daar vaak mee bedoeld dat de baarmoeder en/of de vaginawand naar beneden zijn gezakt. De baarmoeder en vagina worden namelijk door middel van bindweefselbanden in het bekken op hun plaats gehouden. Op het moment dat deze ondersteunende weefsels uitgerekt of verzwakt raken, dikwijls als gevolg van een bevalling, kunnen de baarmoeder en/of vaginawanden gaan verzakken.
Een dergelijke verzakking komt vaak voor na de overgang, als de banden door een lagere concentratie oestrogeenhormoon in het bloed, zwakker worden. De kans op een verzakking wordt groter door aandoeningen welke extra druk op de banden en de spieren in het bekken uitoefenen.
Bij een zogenaamde baarmoederverzakking zakt de baarmoeder naar beneden in de vagina. In sommige gevallen is dat slechts weinig maar, soms echter verzakt de baarmoeder tot helemaal buiten de schaamlippen. Van de vaginawand kan men trwee verschillende verzakkingen onderscheiden: cystokčle en rectokčle. Bij een cystokčle verzakking verzakt de voorwand van de vagina met de urineblaas die erachter is gelegen, bij een rectokčle verzakking verzakt juist de achterwand van de vagina met de endeldarm die daarachter ligt. Allebei de soorten verzakking kunnen enkel, samen of zelfs in combinatie met een verzakking van de baarmoeder optreden.
De symptomen van alle verzakkingen kunnen zijn: een vol gevoel in de schede of het gevoel dat er een bal in de vagina zit of er uitsteekt. Pijn in de onderrug, moeite met ontlasten en urineren en vaker moeten plassen behoren eveneens tot de klachten.