Een mens is een zogenaamd kuddedier dat het liefst niet alleen is mar omringd wordt door mensen . Het liefst dan nog mensen om wie men geeft. De behoefte aan aandacht geldt voor mensen op alle leeftijden en dus voor zowel volwassenen als kinderen. Zelfs een pasgeboren baby is het liefst ion het gezelschap van de mensen die hem, of haar, elke dag verzorgen.
Een baby zal deze behoefte aan gezelschap duidelijk maken door te gaan huilen op de momenten dat hij, of zij, merkt dat er niemand in de buurt is. Zodra er echter mensen in zijn nabijheid komen die normaal gesproken ook in de buurt zijn dan zullen deze vaak met een lach worden ontvangen.
Maar ook op het moment dat een kind ouder wordt zal de behoefte aan gezelschap niet verdwijnen. Wel kan het gebeuren dat een kind zich wat vaker af gaat zonderen op een plaats waar het zichzelf kan zijn of tot rust kan komen. Ook zal het gezelschap van leeftijdsgenoten op gaan zoeken om met hen te kunnen spelen.
Vanaf de puberteit zal de mens met name het gezelschap kunnen waarderen van personen die hun seksuele interesse hebben. Dit wil niet zeggen dat men niet meer in het gezelschap wil zijn van vrienden of vriendinnen van hetzelfde geslacht.
Nadat mensen hun kinderen groot hebben gebracht en op leeftijd zijn gekomen hebben zij ook behoefte aan wat extra gezelschap. Vaak hebben hun kinderen een eigen leven opgebouwd waardoor er minder tijd overblijft voor hun ouders.