Concurrentie is op vele gebieden te bekennen. Zowel de concurrentie tussen de kinderen in een gezin, als tussen de ouders of andere familieleden. De concurrentie is ook een natuurlijk gedrag. Men heeft hierbij een soort drang om te overleven. Natuurlijk is deze drang niet meer om echt te ‘overleven’ in de zin van: doen of sterven, maar meer in de zin van de verdeling van positieve aandacht (wat erg belangrijk is voor mensen).
Concurrentie kan dus ook in het gezin zitten. Men kan concurrerende kinderen hebben die de aandacht van de ouders opeisen. Deze kinderen gaan een onderlinge competitie aan en zullen allemaal op hun eigen manier een deel van de aandacht opeisen. Natuurlijk wordt er vaak wel de aandacht opgeëist die gewenst is. Voornamelijk de positieve en verzorgende aandacht is populair.
Ook de concurrentie binnen het gezin tussen de ouders kan een rol spelen. De rol van de ouders kan in zulke mate bepaald worden dat er vele concurrentie is tussen beide. De ouders kunnen hierbij de kinderen anders behandelen dan de andere ouder. Meestal is het zo dat de ouders, in geval van concurrentie, dat de ouders de kinderen anders behandelen zodat zij diegene leuker, liever en aardiger gaat vinden. Dit kan zowel financieel of materieel zijn, maar ook door middel van vrijere keuzen.
Door de familie is het ook een strijd. Het is ook zo dat iedereen, meestal, leuk gevonden wil worden. Bijvoorbeeld de grootouders die graag de favorieten willen zijn, maar dat kan ook zonder concurrentie.