De term immobiliteit wordt in de meeste gevallen direct gekoppeld aan oudere mensen maar dit hoeft niet per definitie waar te zijn want ook jongeren kunnen (tijdelijk) hun mobiliteit kwijt zijn geraakt door een ongeval of ziekte. In alle gevallen geldt echter dat men zich niet meer, of moeilijk, zelf kan verplaatsen.
In bepaalde gevallen kunnen mensen zich over een korte afstand, zoals bijvoorbeeld binnenshuis, nog wel enigszins verplaatsen maar zodra men naar buiten wil treen er mobiliteitsproblemen op. Het lopen van langere afstanden of van trappen levert dan problemen op en zich per fiets verplaatsen gaat dan vaak ook minder eenvoudig of helemaal niet meer.
Vandaag de dag wil dit gelukkig niet zeggen dat mensen met een immobiliteitprobleem zich achter de geraniums moeten verschuilen en hun sociale contacten vaarwel moeten zeggen. Er zijn immers een heleboel manieren om deze mensen alsnog deel te kunnen laten nemen aam de dagelijkse gang van zaken. Zo kan men bijvoorbeeld een rolator of een scootmobiel gebruiken om zich gemakkelijker over een langere afstand te kunnen verplaatsen en zo onder mensen te kunnen komen of zelf de dagelijkse boodschappen te doen.
Op deze manier zullen mensen zich meer betrokken blijven voelen bij de wereld om hen heen en bovendien langere tijd zelfstandig kunnen blijven wonen doordat ze minder afhankelijk zijn van anderen als het gaat om hun mobiliteit. Tegenwoordig ziet men dan ook steeds meer hulpmiddelen om immobiliteit tegen te gaan in het straatbeeld verschijnen en is het heel normaal deze te gaan gebruiken.