Hoe de chronische oogaandoening glaucoom (groene staar) precies ontstaat is nog niet bekend. Binnen glaucoom onderscheiden we de hogedruk-glaucoom en de normaledruk- glaucoom. Vaak is verstoring van de afvoer van kamerwater (afsluiting van het kanaal van Schlemm) in het oog oorzaak, omdat door ophoping van oogvocht verhoogde oogdruk ontstaat, hetgeen de oogzenuw beschadigt.
Oogzenuwvezels sterven geleidelijk af t.g.v. onvoldoende doorbloeding bij aanhoudende verhoogde oogdruk, waardoor het gezichtsveld vanuit de ooghoeken naar het midden toe voortdurend kleiner wordt (blinde vlekken). Behalve de geleidelijke vorm is er ook glaucoom die acuut ontstaat t.g.v. het ineens afsluiten van de natuurlijke oogvochtafvoer. Acute glaucoom wordt dikwijls veroorzaakt door pupil-verwijding (vooral ’s nachts of na toediening van pupilverwijdende oogdruppels) en gaat gepaard met heftige pijn, lichtschuwheid, roodheid en tranende ogen. Laatst genoemde vorm kan spontaan optreden of als gevolg van een andere oogaandoening. Tenslotte kan glaucoom ook voorkomen door traumata en bloedingen, maar eveneens t.g.v. medicijn-gebruik als corticosteroïden en verminderde bloedtoevoer door bloedvatvernauwing.
Meestal treedt glaucoom op na het 40ste levensjaar en is het verloop ervan sluipend. Het centrale zicht blijft lang in tact, terwijl het geleidelijk wegvallen van het perifere gezichtsveld, door de patiënt vaak niet wordt opgemerkt. Eenmaal onder behandeling kan de voortgang van glaucoom bijna altijd tot stilstand worden gebracht. De beschadigde gezichtsvelddelen kunnen echter niet meer hersteld worden.
Tijdige behandeling in een vroeg stadium beperkt gezichtsveldschade. Glaucoom- behandeling kan bestaan uit gebruik van medicijn, oogdruppels, laserbehandeling en micro-chirurgie. Daarnaast wordt progressie van de ziekte vertraagd. Zonder behandeling kan glaucoom leiden tot blindheid.