Het is nog een raar idee dat dit kleine hulpeloze, lieve, schattige, knuffelbare en zeer leuk klein schepseltje al begint met het ontwikkelen van een persoon, over achttien jaar een volwassen persoon.
De baby is al een lid van het gezin. Een volwaardig persoon dat zich alleen in en andere situatie bevindt. Hij of zij is lekker klein, moet verzorgd worden en vraagt om veel aandacht, maar dat is niks meer dan normaal en laat de baby erbij horen.
De baby is als lid van het gezin een lid dat juist meer zorgt vergt. Men kan hierbij veel tijd kwijt raken en eventueel de balans van aandachtverdeling verstoren, maar dat is juist logisch en nodig. Ten slotte is iedereen een baby geweest en hebben we, als het goed is, allemaal deze zorg gehad. De baby is dus het nieuwe lid van het gezin en vult hierbij het gezin mooi aan.