Jicht is voor een arts tamelijk eenvoudig te herkennen, het eerste onderzoek zal vaak ook alleen een bevestiging zijn met hooguit een urine- en/of bloedonderzoek. In de meeste gevallen overvalt jicht mensen ‘s nachts, men wordt wakker van de pijn en lopen is bijna niet mogelijk. In de meeste gevallen is jicht gelokaliseerd in de grote teen, het gewricht van de teen is rood, pijnlijk, gezwollen en voelt warm aan. Bewegen van de teen is bijna niet mogelijk en doet ontzettend pijn. In sommige gevallen heeft men slechts een aanval van jicht en zal het ontstoken gewricht vanzelf herstellen.
Als men regelmatig jicht aanvallen heeft dan kunnen de infecties de gewrichten blijvend beschadigen. Het urinezuur kristalliseert en hoopt zich op, deze ophopingen zijn beter bekend als jichtknobbels. Jichtknobbels ontstaan in het bot, kraakbeen en gewricht. Buiten de teen kan men deze jichtknobbels op alle plaatsen waar gewrichten zitten en zelfs aan de buitenkant van de oorschelp. Met medicijnen wordt geprobeerd om de aanvallen te voorkomen.
Door jicht kan een gewricht zo beschadigen dat normaal functioneren niet meer mogelijk is, het gewricht wordt stijf en bewegen is pijnlijk. Meer mannen dan vrouwen worden getroffen door jicht. Buiten jicht bestaat er ook pseudo-jicht. Ook hier zijn er ontstekingen, jichtknobbels, stijfheid en pijn. De oorzaak van pseudo-jicht is echter niet het urinezuur maar het calciumfosfaat. De behandeling van de klachten is hetzelfde als bij jicht maar in tegenstelling van jicht is er voor pseudo-jicht nog niets gevonden dat een aanval kan voorkomen.