In een verstrooide bui of in grote haast heeft ieder mens zich vast wel eens gestoten, met een lelijke of pijnlijke bloeduitstorting als resultaat. Bloeduitstortingen worden door gescheurde bloedvaatjes veroorzaakt na een val, een klap of een stoot. De huid kleurt dan paars of blauw omdat het bloed in de weefsels eromheen verspreidt. Het grootste gedeelte van de bloeduitstortingen zijn niet ernstig of bedreigend van aard en gaan na circa twee tot vier weken vanzelf weer weg. Het genezingsproces gaat over het algemeen met een palet dat rijk is aan allerlei kleurnuances gepaard, het varieert van diep donkerpaars tot zelfs de kleur geel.
Mensen die reeds wat ouder zijn, zijn doordat de huid te maken heeft met veroudering “vatbaarder” voor bloeduitstortingen voornamelijk op hun handen, en voeten en ook op de voorarmen en de benen. Het gebeurt vaak dat grote bloeduitstortingen zich na verloop van tijd gaan verplaatsen. Zo zal een bloeduitstorting op een been meestal trager herstellen dan een exemplaar dat zich op een arm of op het gezicht bevindt. Een intense verkleuring van de huid, een zwelling en een pijnlijk gevoel welke in een halfuur na de val of de stoot optreden, kunnen duiden op een wat ernstiger probleem zoals bijvoorbeeld de aanwezigheid van een breuk of een verzwikking.
Heeft men een bloeduitstorting op een been, plaats dit dan boven harthoogte, bijvoorbeeld door het been op een stapeltje kussens te leggen. De zwelling zal hierdoor af gaan nemen en men voorkomt zo dat de bloeduitstorting uitzet of uitzakt.