De meest voorkomende oorzaak van bloedarmoede is een tekort aan ijzer. Dit is namelijk een belangrijke bouwsteen voor hemoglobine. Een dergelijk tekort kan ontstaan door bloedverlies, een toename van de behoefte aan ijzer (bijvoorbeeld bij kinderen in de groei en zwangere vrouwen) of door een ijzertekort in de voeding (iemand die streng vegetarisch leeft).
Een tekort aan vitamine B12 kan eveneens tot bloedarmoede leiden. Een dergelijk tekort ontstaat in de meeste gevallen door een verandering in het maag/darmkanaal. Dit kan bijvoorbeeld optreden bij personen die een gewichtsverminderende operatie ondergaan hebben. Hierdoor hebben zij een gastric bypass of een maagband gekregen die zorgt voor een verminderde opname van vitamine B12.
Door sommige ziekten of medicijnen wordt het bloed sneller afgebroken dan normaal is. Deze verhoogde afbraak van rode bloedcellen (wat ook hemolytische anemie is geheten) kan eveneens tot bloedarmoede leiden.
Tenslotte kan een chronische ziekte zoals onder andere reuma of (herhaalde) infecties de aanmaak van hemoglobine drastisch verstoren. Hierdoor worden de rode bloedcellen eveneens sneller afgebroken waardoor er bloedarmoede kan ontstaan.
Wanneer men, door bijvoorbeeld een ongeval of door het ondergaan van een operatie, te veel bloed heeft verloren dan kan er ook bloedverlies ontstaat. Het lichaam is dan niet in staat om het tekort aan ijzer in korte tijd op te vangen waardoor symptomen van bloedarmoede op kunnen treden. In ernstige gevallen kan men een bloedtransfusie ondergaan waardoor het bloed (en dus ijzergehalte) weer wordt aangevuld.
Onvoldoende ijzerhoudende voedingsmiddelen tot zich nemen kan eveneens tot het ontstaan van bloedarmoede leiden.