Scheurbuik was vroeger ‘de pest’ onder de zeemannen, als je scheurbuik kreeg was je ten dode opgeschreven als je dagen van land was. Een scheurbuik ontstaat door tekort aan groente en fruit. Als gevolg van scheurbeuk kreeg men zwart tandvlees met uitval van tanden als gevolg, blauwe plekken, een opgezwollen buik waarbij men het gevoel had dat deze uit elkaar scheurde, vandaar de naam scheurbuik. Als de zeemannen van toen het geluk hadden om op tijd aan land te komen, kregen ze vitamine toegediend en voldoende rust zodat ze er weer bovenop kwamen. Vandaag de dag kan er nog steeds sprake zijn van scheurbuik. Net als vroeger is de oorzaak nog altijd voornamelijk een slecht voedingspatroon.
Mensen die éénzijdig of slecht eten zijn; alleenstaanden, studenten, bejaarden, (zee)reizigers en alcoholisten. Een aangepast dieet kan scheurbuik verhelpen, bijvoorbeeld door het eten van een aardappel, verse groenten en vruchten. In Nederland komt de ziekte nog nauwelijks voor, je ziet de verschijnselen meestal op televisie in de derde wereld landen. Je ziet dan kinderen met een bolle buik en hun tandjes staan scheef door het opgezwollen tandvlees. Deze mensen lopen dan ook vaak dagen om maar in een kliniek terecht te komen voor een vitamine-injectie. Deze ziekte is in die landen nog ‘te’ vaak dodelijk, wat eigenlijk niet hoeft. De oplossing is zo simpel dat je nauwelijks kunt geloven dat er nog altijd mensen sterven aan de gevolgen van scheurbuik. Een eerlijke verdeling van de voedingsstoffen en vitaminepillen zouden deze ellende kunnen voorkomen.