Likdoorns zijn vooral pijnlijke ontsieringen aan de tenen. In de volksmond heet een likdoorn een eksteroog. Een likdoorn is gevormd door eelt, de kern is verhard waardoor het eelt aan de wortel een punt vormt en nar buiten toe wijder uitgroeit. De punt van de likdoorn groeit naar binnen. Omdat de likdoorn soms op zenuwuiteinden drukt kan een likdoorn veel pijn veroorzaken, door deze constante druk kan er een ontstekingsreactie ontstaan. De kleur van een likdoorn is geelachtig.
Niet elke likdoorn is hetzelfde, de zaadlikdoorn heeft de grote van een graankorreltje en ontstaat spontaan zonder enige druk of wrijving en is de enige likdoorn die niet pijnlijk is. De gewone likdoorn ontstaat door verhoorning van de opperhuid als gevolg van druk en wrijving en is een pijnlijke likdoorn. Bij de vasculaire likdoorn zijn bloedvaatjes meegegroeid . Deze likdoorn is ook pijnlijk. De weke likdoorn groeit tussen de tenen en is door de constante druk erg pijnlijk. Het pijnlijkst zijn de likdoorns waarbij zenuwuiteinden zijn meegegroeid, dit noemen we een neurovasculaire likdoorn.
De oorzaak voor likdoorns kan te maken hebben met de stand van de tenen, het drukpunt kan anders liggen of de groei kan klemmen waardoor druk ontstaat. Opvallend is dat de meeste likdoorns op deze tenen te vinden zijn, enkele voorbeelden zijn de hamerteen, de scheefgegroeide teen en de voet waarbij de tweede teen groter is dan de grote teen. Ook te smalle schoenen of veel en vaak lopen op hoge hakken kan likdoorns veroorzaken.