De diagnose PDS (Prikkelbare-darmsyndroom) wordt altijd door een arts gesteld en wordt vaak verkregen door uitsluiting van ziekten met een gelijksoortig patroon van klachten zoals bijvoorbeeld een gastro-intestinale tumor, colitis ulcerosa, de ziekte van Crohn, endometriose en overige aandoeningen.

Doordat de symptomen van PDS veel gemeen hebben met die van overige darmaandoeningen kan het in bepaalde gevallen lang duren voordat de diagnose gesteld kan worden. Anderzijds komt PDS zo dikwijls voor dat men al erg snel een vermoeden zal hebben.

Als hulpmiddel voor artsen zijn bepaalde criteria opgesteld. Dit is een lijst van criteria die door een internationaal team van specialisten samen is gesteld waaraan patiënten dienen te voldoen om de diagnose PDS te kunnen stellen. Zo bestaan er voor een langere tijd (een paar maanden) klachten van buikpijn samen met een veranderde stoelgang. Verder kan de vorm van diarree, de vorm van obstipatie en de mengvorm gebaseerd worden op een simpele classificatie welke uitgaat van hoe de ontlasting er uitziet.

Bijkomende symptomen van PDS kunnen zijn: ongewone ontlasting of stoelgang. Met andere woorden een niet gewone frequentie (vaker dan drie maal daags of minder dan drie maal per week), een gevoel van constante hevige aandrang, een gevoel van niet volledige lediging of niet normale ontlasting (erg hard, waterig of losgebonden). Maar eveneens een opgeblazen gevoel, een opgezette buik of slijm bij de ontlasting kunnen op PDS duiden.

Als men last krijgt van bovenstaande klachten dan doet men er goed aan een arts te raadplegen en onderzoek te laten verrichten.