Voor bronchiolitis is er is geen specifieke behandeling voorhanden. De te volgen therapie is in de regel supportief. In sommige gevallen wordt er wel zuurstof toegediend om op die manier de oxygenatie op peil te kunnen houden. Het vrijmaken door suctie van de nasofarynx zorgt voor een vrije luchtweg. In een ernstig geval kan het kind worden gevoed door middel van een nasogastrische sonde of kan intraveneus vocht toe worden gediend. In heel extreme gevallen kan er mechanische ventilatie nodig zijn.
Het gebruik van bronchodilatoren zoals ipratropium of salbutamol is niet langer de aangewezen methode. Het gebeurt overigens wel dat er een dosis wordt gegeven om de effectiviteit ervan te kunnen nagaan. Een dergelijke strategie volgt men dikwijls zodra er astma in de familie van de patiënt voorkomt. Het is namelijk niet eenvoudig een klinisch onderscheid te maken tussen het ziektebeeld van bronchiolitis en van een viraal geïnduceerde aanval van astma.
Ribavirine is een antiviraal middel dat geen heldere rol speelt bij de behandeling van een infectie met het RS-virus. Er is geen bewijs voor de werkzaamheid van het medicijn bij bronchiolitis, maar het wordt in sommige gevallen toegediend bij kinderen met een al aanwezige long-, hart- of immuunziekte. Antibiotica worden dikwijls toegediend op het moment dat een bacteriële infectie het klinische beeld bemoeilijkt. Deze hebben echter geen invloed op de virale infectie welke onderliggend is. Corticosteroiden hebben eveneens geen bewezen werkzaamheid bij de aandoening bronchiolitis. Tegenwoordig is er wat interesse voor het gebruik van een hypertone salineoplossing bij bronchiolitis.