Wrevel kennen we allemaal wel en komt in alle lagen van de bevolking voor. Je ergert je aan iets of iemand, je raakt geïrriteerd, je voelt een lichte bitterheid, je hebt een wrevelig gemoed. In deze hectische tijd komt het vaker voor. Mensen hebben steeds meer korte lontjes en lange tenen. De wrevel uit zich op uiteenlopende wijze in het openbaar vervoer, op de straat, in de media, in het parlement. Heel wat mensen kunnen ontsteken in woede als je ze aanspreekt op hun gedrag. Opvallend is, dat vaak jongeren tussen de 12 en 24 jaar betrokken zijn bij geweldsdelicten.
Meestal zijn dat jongens, al dan niet van allochtone afkomst.
Wrevel, het is een moeilijk uit te spreken woord en het geeft ons ook moeilijkheden als we onze wrevel niet kunnen bedwingen. Het zal nooit uitgebannen kunnen worden. Er kan wrevel ontstaan omdat iemand afstandelijk doet. Wrevel kan gewekt worden bij plannen die voorgesteld worden die niet aan jou verwachtingen voldoen. Er kan bij bewoners van een stad wrevel ontstaan omdat de gemeente bepaalde maatregelen neemt. Wrevel kan ontstaan tussen landen, tussen groepen, tussen personen. Wrevel is iets van alledag. Hoe onplezieriger men zich voelt, des te meer wrevel zal er gaan ontstaan. Ben je zelf in goede conditie dan zul je eerder zaken voor lief nemen en minder vlug last hebben van een wrevelig gevoel. Het is heel menselijk, maar vaak wel lastig om mee om te gaan. Moeten we wat langere lontjes en wat kortere tenen krijgen?