Je spreekt over excentriciteit als iemand zich anders gedraagt dan anderen. Dit kan een ander soort taalgedrag- of kleedgedrag zijn maar ook vreemde hobby’s, een andere soort vriendengroep of juist door complete afzondering. Vooral tieners die op zoek zijn naar een eigen identiteit worden nogal eens als excentriek aangezien, ook door de eigen omgeving. Wat kun je als ouders aan dit gedrag doen en hoe moet je ermee omgaan als je kind als raar wordt bestempeld zelfs binnen de eigen familiekring. Als eerste moet je jezelf voor ogen houden dat vooral bij de tiener excentriciteit eigenlijk alleen maar experimenteren is. Een zekere vrijheid heeft het kind hierbij nodig.

Excentriciteit hoort bij de ontwikkeling. Sommige tieners slaan wat harder door dan anderen. Zolang de kinderen jong zijn kun je wel invloed uitoefenen door het stellen van regels. Je biedt het kind gedeeltelijke vrijheid om zijn of haar excentriciteit te ontdekken. Het kind kan een bepaalde make-up geweldig vinden, maar niet als het met jullie meegaat of als er bezoek komt. Excentriciteit betekend niet dat er geen gedragsregels meer bestaan, verkeerd gedrag moet altijd gecorrigeerd worden. Lach een excentriek kind niet uit. Meestal is excentriciteit op jonge leeftijd een fase. De kans dat de tiener uitgroeit tot een excentrieke volwassene is klein, zeker als het zich aan de regels van thuis moet houden. Blijft de tiener excentriek op volwassen leeftijd dan kun je nog slechts de keuze maken voor acceptatie als je van je kind houdt en het niet wil verliezen.