Een beenmergontsteking (osteomyelitis) is een infectie van het bot of van het beenmerg welke in de regel hetb gevolg is van bacteriën zoals Staphylococcus aureus, maar eveneens van mycobacteriën of, slechts zelden, door de E. colie-bacterie. Bij een bot dat aan is gedaan geeft de zwelling van het beenmerg problemen doordat bloedvaten in dit beenmerg af worden gekneld en op die manier de toevoer van bloed in het gedrang komt. Daardoor kunnen delen van het botweefsel afsterven en losraken. Rondom de delen van het welke zijn aangedane kan de infectie zich verspreiden en kunnen er abcessen ontstaan. Beenmergontsteking is een ernstige aandoening welke tamelijk eenvoudig functieverlies van het getroffen ledemaat tot gevolg kan hebben.

Beenmergontsteking kan worden veroorzaakt door een besmetting vanuit het bloed, door een infectie van weefsel dat in de nabijheid is gelegen en door directe infectie, bijvoorbeeld na chirurgie of een open botbreuk. Hemodialyse en intraveneus druggebruik verhogen de gevoeligheid voor een beenmergontsteking van de ruggenwervels. Een niet behandelde (acute) beenmergontsteking kan in een chronische beenmergontsteking overgaan. De chronische variant wordt als chronische recurrente multifocale osteomyelitis (CRMO) aangeduid.

Een behandeling van een beenmergontsteking verloopt na het bepalen van het veroorzakend organisme door middel van het behandelen met een voor dat organisme effectief antibioticum dat intraveneus toe zal worden gediend. Wanneer de beenmergontsteking wordt veroorzaakt vanuit een andere infectie en er weefsel af is gestorven dan is dikwijls een operatief ingrijpen nodig om het dode weefsel weg te halen. Eveneens is dan meestal een drainage van abcessen noodzakelijk.