De ziekte van Addison is het gevolg van een tekort aan cortisol en aldosteron als gevolg van een chronische primaire bijnierschorsinsufficiëntie. De aandoening is echter zeldzaam; 120 mensen per 1 miljoen hebben te maken met deze ziekte. Thomas Addison is de eerste persoon die deze ziekte in het jaar 1855 beschreef
Door een minder goede werking van de bijnierschors (hypocortisolisme) wordt er niet genoeg aldosteron en cortisol geproduceerd. Aldosteron is belangrijk voor de water- en zouthuishouding van een menselijk lichaam en het handhaven van de bloeddruk. Cortisol is van belang voor het bot- en energiemetabolisme en het moduleren van immunologische- en neurale processen in het lichaam.
De bijnierschors heeft een flinke invloed op het functioneren van een patiënt bij zowel fysieke als mentale inspanningen. In een situatie vol met stress maken de bijnieren normaliter de stof cortisol aan, dat het lichaam met deze situatie om kan laten gaan. Bij personen die lijden aan de ziekte van Addison kunnen erg hevige stressvolle situaties tot een crisis van Addison leiden en een shock tot gevolg hebben. Een directe behandeling is op zo’n moment noodzakelijk. Als het mogelijk is, is het beter om op tijd medicatie te nemen welke dit kan voorkomen. Bijvoorbeeld wanneer men op consult moet bij een tandarts of een andere stressvolle situatie tegemoet ziet.
De aandoening werd in het verleden vaak door tuberculose veroorzaakt. Vandaag de dag is auto-immuniteit meestal de voornaamste oorzaak. De ziekte van Addison is niet te genezen, maar wel behandelbaar door het slikken van corticosteroïden.