Keelontsteking, oftewel faryngitis, is een ziektebeeld waarbij men met name over keelpijn en pijn bij het slikken klaagt. Een arts die een keelontsteking zal onderzoeken ziet een keel welke roder is dan normaal, in sommige gevallen met gezwollen tonsillen en/of huig, al dan niet met witte beslagplekken hierop zichtbaar. In de hals zijn in de regel gezwollen lymfeklieren voelbaar en de patiënt heeft in behoorlijk wat gevallen een flinkee koorts, die tot 39 of 40 graden op zou kunnen lopen.
Keelontsteking kan op twee manieren ontstaan namelijk door middel van een infectie die veroorzaakt is door een virus of een bacteriële infectie. Een virale infectie kan door een “gewoon” virus of door het E[Stein-Barrvirus veroorzaakt worden. Het laatstgenoemd virus is de veroorzaker van de ziekte van Pfeiffer. Is de keelontsteking het gevolg van een bacteriële infectie dan is vaak de streptokokken bacterie de boosdoener.
De vormen van keelontsteking in ons land worden echter door een virus veroorzaakt. Keelontsteking welke door bacteriën veroorzaakt wordt, kan versneld overgaan door het gebruik van een antibioticum. Bij virale keelontsteking heeft het geen nut om een antibioticum toe te dienen. Omdat de meeste van de virale keelontstekingen eveneens voor een bepaald deel bacterieel zijn, wordt door een aantal artsen bij dit soort virale keelontstekingen wel een antibioticum voorgeschreven. Wanneer men met de volgende kenmerken te maken krijgt dan is de kans op een bacteriële keelontsteking aanzienlijk groot: keelpijn, koorts, halsklieren welke vergroot zijn, gezwollen tonsillen met witte puntjes erop en wanneer men hierbij niet hoest.