Bij ongelijke behandeling van vrouwen denken we meestal meten aan vrouwen uit andere culturen en van een ander geloof. Vrouwen die verplicht zijn hun lichaam te laten verminken of die rond moeten lopen met bedekkende bekleding. Ook nu nog kan men zien dat alles nog steeds niet gelijk is ook al is de vrouw modern gekleed en hoeft ze zelfs geen hoofddoek meer om, vaak loopt ze nog wel op gepaste afstand van haar echtgenoot. Ook kennen we zelfs in Europa nog altijd de problemen dat een vrouw niet mag scheiden of vreemdgaan, terwijl de man hier vrij in in. Op het moment wordt in Nederland gekeken of het mogelijk is om een verbod op eerwraak op te nemen in de grondwet.
Maar ongelijke behandeling treft niet alleen vrouwen van een andere afkomst. Ook de autochtone vrouw loopt nog altijd tegen dit probleem aan. Topposities worden maar zelden ingevuld door vrouwen. Alleenstaande moeders vinden geen baan omdat men er vanuit gaat dat er veel ziekmeldingen zullen komen. Nog altijd zijn er banen waar vrouwen niet voor in aanmerking komen. En ook vandaag bestaat er nog altijd verschil in salariëring tussen man en vrouw in hetzelfde beroep. Het moet gezegd worden dat er sinds de vrouwenemancipatie veel is verandert, maar nog altijd niet voldoende. Zelfs binnen partnerschappen waar beiden dezelfde uren werken kiest de man nog altijd uit welk karweitje hij bereid is te doen. Het “vrouwenwerk” laat hij aan de partner over, ook dat is ongelijke behandeling.