Soms is het moeilijk te onderscheiden of het negeren van een verzoek of waarschuwing ongehoorzaamheid is van een peuter of dat het kind je begrijpt. Ook kan je vraag helemaal niet doorgedrongen zijn of is het kind alweer vergeten wat het ook weer moest doen. Vooral bij peuters is het niet altijd ongehoorzaamheid. Het is belangrijk om goed op de lichaamstaal en gezichtsuitdrukking van een peuter te letten om een goede inschatting te kunnen maken. Veel ouders gooien de ongehoorzaamheid van hun peuter op de peuterpubertijd. Er kan een andere reden zijn en bovendien is ook de peuterpubertijd geen excuus voor ongehoorzaam gedrag.
Een peuter kan intensief in een bezigheid verzonken zijn. Het kind hoort wel dat je iets zegt maar kan het op dat moment niet plaatsen. De peuter kan gedachteloos ja zeggen. Zorg dat het kind je aankijkt zodat je weet dat je peuter je heeft gehoord en begrepen. Ongehoorzaamheid merk je aan de opstandige houding die het kind aanneemt. De blik waarmee het je aankijkt en het brutale antwoord. Je vraagt of het kind iets wil opruimen, het kind zet de handjes in de zij, vaak een voetje naar voren, kijkt je recht aan en zegt “nee, dat doe ik niet”. Herhaal nog eenmaal kort “opruimen”. Weigert het kind zet de peuter dan op de strafplaats. Ruim intussen niet zelf op, blijven herhalen met een toenemende straftijd tot het kind zelf opruimt. Ongehoorzaamheid bij de peuter is vaak “even” uitproberen hoe ver je kunt gaan.