Veel mensen hebben van jong af aan een bepaald beroep in gedachten dat men wil worden als men volwassen is. Naarmate een kind echter ouder wordt kan dit beroep één of meerdere malen veranderen. Zijn de droomjobs van jonge kinderen vaak een beroep waarin men andere mensen kan redden of verzorgen, bij oudere kinderen en jong volwassenen zal dit in een groot aantal gevallen veranderd zijn in banen waarbij men veel kan verdienen, veel vrije tijd heeft en ook nog eens een uitdaging vindt.
Dit verklaart waarom een grote groep mensen een baan als bankdirecteur vaak als een droomjob beschouwen. In een dergelijke functie, zo meent men, verdient men gemakkelijk veel geld, kan veel leuke dingen doen en verricht relatief weinig en licht werk. Hierbij wordt echter vaak vergeten dat deze persoon niet zomaar in op zo’n hooggeplaatste positie terecht is gekomen. De jaren opleiding en de reeds gewerkte arbeidsjaren worden door velen van hen eenvoudigweg over het hoofd gezien.
Banen die zeker niet als een droomjob worden beschouwd zijn die waarbij men werkt met vuil of gevaarlijke stoffen en evenmin waarbij men bloot wordt gesteld aan allerlei barre omstandigheden of zwaar lichamelijke arbeid moet verrichten. Dit wil echter niet zeggen dat mensen die wel een dergelijke job beoefenen niet gelukkig zijn in hun werk. Vaak betekenen voldoening en waardering ook heel veel voor deze mensen en kan daar een hoog salaris en veel vrije dagen niet altijd tegenop.
Met name door bepaalde media, zoals televisie en film, wordt het beeld geschapen dat men door het vervullen van bepaalde jobs niet alleen snel rijk kan worden maar ook automatisch gelukkig wordt. De nadelige kanten van bepaalde beroepen worden dan geromantiseerd of gewoon weggelaten. Men krijgt hierdoor dus een zeer verkeerd en zelfs totaal vertekent beeld van de zogenaamde droomjob voorgeschoteld.