We spreken van assetallocatie als we ons vermogen gaan spreiden over bijvoorbeeld aandelen, obligaties, vastgoed en dergelijke. Het vermogen is dus nog wel aanwezig maar wordt al dan niet vastgelegd in verschillende activiteiten die door winst het vermogen kunnen vergroten. De meeste mensen die hun vermogen in assetallocatie steken doen dit door middel van strategische assetallocatie. Door assetallocatie wordt de kans op verlies kleiner.
Bij een strategische assetallocatie moet men er vanuit gaan dat het vermogen voor langere tijd vastzit en hierdoor meer kans heeft op groei. In de meeste gevallen maakt men gebruik van combinaties met een afgestemd rendement en risicoprofiel. Binnen de strategische assetallocatie is er ruimte voor tactische assetallocatie, dit betekent dat er binnen een korte tijd aanpassingen gedaan kunnen worden als dit nodig of wensbaar zou zijn binnen de portefeuille. Wat men bij assetallocatie vooral nodig heeft is geduld. Men moet niet uitgaan van een snelle, hoge winst.
Ook bij assetallocatie bestaat altijd de mogelijkheid dat het vermogen geen opwaartse maar een neerwaartse beweging ondergaat. Men kan in dit geval kiezen voor een verandering van de portefeuille, een verandering is echter niet altijd zonder gevolgen. Meestal is het beter om zelf meer in te zetten middels verdere aankoop van effecten of door het bijstorten van kapitaal. Dit kan onlogisch klinken omdat men dan nog meer van het vermogen in de verliezende portefeuille steekt. Door echter een goede keuze te maken uit bijvoorbeeld de sterke aandelen en opties kan de neerwaartse spiraal met een opwaartse opgelost worden.