Patiënten die lijden aan anorexia zijn in veel gevallen extreem mager. Alles wat te maken heeft met voedsel, lichaamsgewicht en lichaamsomvang is een obsessie voor hen. Voortdurend telt men calorieën en tobt men over wat er wel of niet gegeten mag worden. Anorexia-patienten hongeren zichzelf letterlijk uit, omdat zij vreselijk angstig om dik te worden. Voortdurend lijdt men honger, maar men durft niet te eten, bang als men is om zich te laten gaan en niet meer te kunnen stoppen. Ondanks dat anorexiepatiënten zeer mager zij, blijven ze zichzelf toch dik voelen. Er is dus sprake van een sterk vertekend lichaamsbeeld.
Bepaalde anorexiepatiënten gebruiken plas- en/of laxeermiddelen of gaan braken om eten dat ze hebben genuttigd weer kwijt te kunnen raken of om sneller af te kunnen vallen. Verder doen ze eveneens erg fanatiek aan sport.
Anorexiepatiënten vermijden het sociale leven met de verleidingen van eten en de bemoeienis hun directe omgeving met hun figuur en hun eetgewoonten en raken daardoor vaak geïsoleerd. Door de ondervoeding en extreme vermagering kunnen deze patiënten een heleboel fysieke klachten ontwikkelen. De normale warmteregulatie van het lichaam is zodanig ontregeld waardoor men het altijd koud heeft. Verder kan men hierdoor een donsachtige beharing in het gezicht, op de armen, borst en rug krijgen.
Doordat de hormoonhuishouding verstoord is kan het ritme van de menstruatie verstoord raken of zelfs volledig stoppen. Dit kan leiden tot een verminderde vruchtbaarheid. Bovendien neemt het risico op botontkalking toe met een verhoogde kans op het breken van de botten.