Anorexia nervosa roept dikwijls heftige en tegenstrijdige emoties op bij vrienden, familie en zelfs bij hulpverleners. Belangrijk bij de behandeling van een patiënt is dat men niet alleen aandacht heeft voor de rechtstreekse gevolgen van deze manier van uithongering op de geest (slechte concentratie, de neiging om kleine problemen als onoverkomelijk te ervaren)en een depressie maar eveneens voor de aspecten welke een rol bij het ontstaan en het voortduren van de ziekte zijn.

Allerlei oplossingen door de directe omgeving en later door de hulpverlener leidt niet tot een echte verandering. Belangrijk is namelijk dat de patiënt zelf gemotiveerd zal raken. Pas op het moment dat deze merkt dat de eigen gevoelens, gedachten en ideeën waardevol zijn, kunnen er veranderingen tot stand worden gebracht. Eveneens zal een persoon die emotioneel gevoelig is met behulp van empathie een goede steun vormen voor de patiënt.

Voorheen werd dikwijls de schuld van anorexia nervosa bij de opvoeding gelegd. Het betrekken van de ouders van patiënten kan de genezing versnellen, mits deze niet als zondebok aan worden gewezen. Het gaat er immers alleen om welke ervaringen bij hebben gedragen aan het gevoel van niet goed genoeg te zijn zoals de patiënt is

Er zijn diverse mogelijkheden om anorexia nervosa te behandelen. Een ambulante of deeltijdbehandeling verdient in principe hierbij de voorkeur, waarbij de patiënt de mogelijkheid heeft om de inzichten en ervaringen uit de therapie zelf te proberen. Tenzij de fysieke en/of mentale toestand of de thuissituatie zo slecht is dat er opname noodzakelijk is.